Η υπερτρίχωση ή «σύνδρομο του λυκανθρώπου», είναι μια γενετική διαταραχή και το σύμπτωμά της είναι η υπερβολική τριχοφυΐα. Η τριχοφυΐα διακρίνεται σε ολική και τοπική, ανάλογα με την έκτασή της στο σώμα. Οι πρώτες αναφορές ατόμων που έπασχαν από το σύνδρομο του λυκανθρώπου, έγιναν πολλούς αιώνες πριν. Ο ζωγράφος Λαβίνια Φοντάνα, είχε ζωγραφίσει πορτρέτο της Αντονιέτα Γκονζάλες, μέλος της οικογένειας Γκονζάλες, επειδή τα περισσότερα μέλη της οικογένειας έπασχαν από υπερτρίχωση. Στις αρχές του 20ου αιώνα, άτομα που έπασχαν από αυτή τη γενετική διαταραχή, έκαναν εμφανίσεις στα γνωστά Freak Shows, κάτι σαν τα σημερινά τσίρκο. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έπεφταν θύματα κακομεταχείρισης και βίας, γιατί τους αντιμετώπιζαν σαν ζώα. Σήμερα, όσοι πάσχουν από υπερτρίχωση, σίγουρα δεν αντιμετωπίζονται σαν ζώα, αλλά η ζωή τους παραμένει δύσκολη. Ένα 13χρονο αγόρι από την Ινδία, ο Lalit Patidar, μιλάει για τη διαταραχή του «λυκανθρώπου», αλλά και για τις προσπάθειες που κάνει ο ίδιος να αποδεχθεί την κατάστασή του, ενώ ο περίγυρός του δεν τον αφήνει.’«Κάποιες φορές, όταν πάω σε μια μεγάλη πόλη, οι άνθρωποι με κοιτούν. Κάποιοι με αποκαλούν «πίθηκο». Έχουν υπάρξει φορές που τα άλλα παιδιά μου έχουν πετάξει πέτρες»», αναφέρει το αγόρι.
«Γεννήθηκα με πάρα πολλές τρίχες στο πρόσωπο κι αυτό με κάνει διαφορετικό. Κάποιες φορές εύχομαι να ήμουν σαν τα άλλα παιδιά, αλλά δεν μπορώ να κάνω και πολλά γι’ αυτό. Συνήθισα το ποιος είμαι και συνήθως νιώθω άνετα με τον εαυτό μου». «Στο πρώτο μισάωρο μετά τη γέννηση του Lalit, κοιτούσα έκπληκτη το σώμα του που ήταν καλυμμένο από τρίχες». Ένας συμμαθητής του έχει πει ότι ο Lalit Patidar έπεφτε συχνά θύμα bullying στο σχολείο, αλλά πλέον έχει αποκτήσει αρκετούς φίλους. Έχει γίνει επίσης αρκετά γνωστός στο σχολείο του. Είναι επιμελής και καλός μαθητής και ασχολείται με τον αθλητισμό. Όπως κάθε παιδί της ηλικίας του, έτσι και ο Lalit κάνει όνειρα. «Θέλω να γίνω αστυνομικός και να βάζω κλέφτες και εγκληματίες στη φυλακή όταν μεγαλώσω. Θέλω να κερδίζω λεφτά ως έντιμος αστυνομικός και με αυτά να φροντίζω τη μαμά και τον μπαμπά μου». Η μητέρα του Lalit παρατήρησε από την πρώτη ημέρα της γέννησής του, ότι είναι διαφορετικός. «Στο πρώτο μισάωρο μετά τη γέννηση του Lalit, κοιτούσα έκπληκτη το σώμα του που ήταν καλυμμένο από τρίχες. Απευθυνθήκαμε στον τοπικό παιδίατρο για να τον εξετάσει, ενώ έκοψε και κάποιες από τις τρίχες που ήταν πολύ μακριές και μας είπε πως δεν υπήρχε θεραπεία γι’ αυτό». Αν και η οικογένεια του Lalit ψάχνει να βρει γιατρούς που θα μπορούσαν να του βρουν μια θεραπεία και να τον βοηθήσουν, μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί τίποτα.
