Πώς άραγε μοιάζει η ζωή σου όταν χρησιμοποιείς κάθε μέρα αναπηρικό αμαξίδιο αλλά πρέπει να χρησιμοποιήσεις τους ίδιους δρόμους, κτήρια και πλατείες με τους υπόλοιπους. Μπορεί να απαντήσετε δύσκολη, σκατά ή αδύνατη, όμως ο Θοδωρής Παπαδουλάκης αποφάσισε να το κάνει εικόνα, χρησιμοποιώντας για σκηνικό του τους δρόμους των Χανίων. Η ταινία του με τίτλο «Ο αδελφός μου» δείχνει λοιπόν την πιο άσχημη και σκληρή πλευρά των Χανίων, με πρωταγωνιστή ένα πιτσιρικά που ξεκινά να σπάει ό,τι βρει μπροστά του σε κεντρικό δρόμο με ένα λοστό. Μέχρι το τέλος της ταινίας, θα έχει αποκαλυφθεί όλο το δράμα. Αυτό είναι το δελτίο τύπου της ταινίας: «Πριν μερικά χρόνια η Αλεξάνδρα Μανουσάκη μετακόμισε στα Χανιά από τη Νέα Υόρκη με σκοπό να αναλάβει το οινοποιείο των γονιών της. Όταν η αγαπημένη της αδερφή Taty ήρθε στα Χανιά για να παραστεί στο γάμο της Αλεξάνδρας, οι δύο αδερφές βγήκαν για μια βόλτα. Η Αλεξάνδρα ήθελε να δείξει στην αδερφή της τις ομορφιές της πόλης των Χανίων. Δυστυχώς όμως αυτό δεν ήταν δυνατό. Γιατί; Η Taty κάθεται σε αναπηρικό καροτσάκι και το να διασχίσει τους δρόμους και τα πεζοδρόμια των Χανίων ήταν σχεδόν αδύνατον.
Η Αλεξάνδρα αμέσως ανέλαβε δράση δημιουργώντας το #RespectLife (www.respectlife.gr), μια διαδικτυακή καμπάνια με σκοπό να διαδώσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν άτομα με κινητικά προβλήματα στην προσπάθεια τους να κινηθούν στην πόλη των Χανίων. Οχήματα πάνω σε ράμπες αναπήρων, εστιατόρια και καφετέριες που κλείνουν τα πεζοδρόμια με τραπέζια, καρέκλες, ταμπέλες… Είναι μεν αποτέλεσμα κακού πολεοδομικού σχεδιασμού, αλλά, πάνω απ’ όλα, είναι ένδειξη τεράστιας ασέβειας προς τους συνανθρώπους μας. Η Αλεξάνδρα Μανουσάκη, το Οινοποιείο Μανουσάκη, η Παγκρήτια Ένωση Αμερικής (Pancretan Association of America (PAA)) και η Indigo View Productions ένωσαν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν μια ταινία μικρού μήκους με σκοπό την ευαισθητοποίηση των ανθρώπων και την ανάδειξη αυτού του προβλήματος σε πανελλαδικό επίπεδο.
Για την παραγωγή της ταινίας στραφήκαμε στην κοινότητα μέσω Crowd sourcing και η ανταπόκριση ήταν πραγματικά εντυπωσιακή. “Ο Αδελφός μου” γυρίστηκε τελικά με τη συμμετοχή πάνω από 80 εθελοντών και τη στήριξη τοπικών καταστημάτων των Χανίων. Παίχτηκε σε φεστιβάλ όπως στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων και προβλήθηκε από την Cosmote που είναι επίσης υποστηρικτής του project. Είναι μια ταινία που μας ζητάει να αλλάξουμε τις κακές μας συνήθειες, να σκεφτόμαστε πέρα από τη δική μας ευκολία και να μοιραζόμαστε την κοινότητα μας και τους δρόμους μας με ίσους όρους για όλους. Ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να κάνει τη διαφορά, αλλάζοντας συνήθειες και δημιουργώντας καλύτερα πρότυπα. Αφορά την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και μας αφορά όλους.» Μερικά πράγματα μπορεί να είναι ακόμη πιο σκληρά κι από ό,τι δείχνουν.
