Δεν παραξενεύει κανέναν μας ότι 2.500 χρόνια μετά δεν έχει βρεθεί κανένας τρόπος διακυβέρνησης, κανένα πολίτευμα καλύτερο από αυτό της αθηναϊκής δημοκρατίας; Διοικούσε, αποφάσιζε, δίκαζε ο Αθηναίος πολίτης και το σημαντικότερο απ’ όλα: ο άρχοντας ελεγχόταν από τους πολίτες, δεν είχε εξουσία προσωπική. Ως αποτέλεσμα της δημοκρατίας ήταν ο πολιτισμός να φτάσει στη μεγαλύτερη ακμή του και η περίοδος αυτή της ελληνικής ιστορίας να ονομαστεί «χρυσός αιώνας». Ο Περικλής ήταν ο άνθρωπος που το όνομά του συνδέθηκε με ολόκληρο το «χρυσό αιώνα» (5ος π.Χ. αι.). Όταν έγινε στρατηγός της Αθήνας, ήταν περίπου 34 ετών. Ανήκε στο δήμο του Χολαργού. Πατέρας του ήταν ο Ξάνθιππος, ο νικητής της Μυκάλης και μητέρα του ήταν η Αγαρίστη, ανεψιά του ΚλεισθένΟ Περικλής αγορεύει στον Άρειο Πάγοη. Δάσκαλοί του ήταν ο θαυμάσιος μουσικός, Δάμωνας και ο σπουδαίος φιλόσοφος, Αναξαγόρας.
Ο Περικλής είχε ένα σπουδαίο χάρισμα: ήξερε να μιλάει ήρεμα, αλλά και συναρπαστικά και κατάφερνε να κάνει τους άλλους να τον πιστεύουν. Λένε πως κάποτε ο βασιλιάς της Σπάρτης ρώτησε έναν αντίπαλο του Περικλή αν μπορούσε να τον νικήσει στην πάλη και εκείνος απάντησε: «Όταν εγώ παλεύοντας ρίχνω τον Περικλή κάτω, εκείνος λέει πως δεν έχει πέσει, με νικά και αλλάζει τη γνώμη των θεατών». Ο Περικλής μιλούσε όταν ήταν ανάγκη και όχι συχνά. Για την εξυπνάδα του, την ηρεμία, αλλά και τους συναρπαστικούς λόγους του προς τους Αθηναίους πολίτες ονομάστηκε «Ολύμπιος» (δηλ. ήρεμος, έξυπνος και δίκαιος σαν τους 12 θεούς του Ολύμπου). Στα χρόνια του Περικλή ολοκληρώθηκε η αθηναϊκή δημοκρατία, που είναι η πρώτη δημοκρατία του κόσμου. Από τα πολλά πειράγματα των κωμικών ποιητών για τον Περικλή, μια ολόκληρη σειρά αναφέρεται στο μεγάλο του κεφάλι: «σχινοκέφαλος» (δηλ. αυτός που το κεφάλι του μοιάζει με το θάμνο του σχίνου) ή «κεφαληγερέτης» (δηλ. αυτός που το κεφάλι του σηκώνεται ψηλότερα από τα κεφάλια των άλλων).
