Κατά τη δεκαετία του 60, ο Χ. Χάρλοου διεξήγαγε ένα πείραμα για να ερευνήσει την συμπεριφορά του όχλου. Έκλεισε 5 μαϊμούδες σε ένα κλουβί, στου οποίου του ταβάνι κρέμονταν μπανάνες. Μια σκάλα κάτω από τις μπανάνες, ήταν ο τρόπος που τα ζώα μπορούσαν να τις φτάσουν. Όταν η πρώτη ανέβηκε τη σκάλα για να πάρει τις μπανάνες, ο Χάρλοου έβρεξε με παγωμένο νερό τις υπόλοιπες από κάτω, ενώ το ίδιο έγινε και όταν μια ακόμα μαϊμού πήγε να τις φτάσει. Ο επιστήμονας έβρεχε επανειλημμένα τα υπόλοιπα ζώα με παγωμένο νερό. Τη στιγμή που και η τρίτη μαϊμού πήγε να πάρει τη λιχουδιά, οι άλλες γνωρίζοντας τι τις περιμένει, την έπιασαν και την ξυλοφόρτωσαν. Το ίδιο έγινε και με την επόμενη. Τότε, ο Χάρλοου σκέφτηκε να αντικαταστήσει μια παλιά μαϊμού με μια καινούρια.
Έχοντας άγνοια η καινούρια για το τι γίνεται όταν πάει κάποια να πάρει το φαγητό, είπε να δοκιμάσει την τύχη της. Οι παλιές όμως την έπιασαν και την έδειραν. Ακολούθως, ο Χάρλοου άλλαξε και άλλη μια παλιά μαϊμού με μια καινούρια. Και πάλι η νεοφερμένη δοκίμασε να πιάσει το φαγητό, με αποτέλεσμα να τις φάει για τα καλά. Παρ’ όλο που όλες οι παλιές μαϊμούδες αντικαταστάθηκαν με νέες, κάθε φορά που μια πήγαινε να πάρει την μπανάνα έτρωγε ξύλο. Όχι γιατί ήξεραν ότι θα τις καταβρέξουν με νερό, καθώς αυτές δεν έζησαν ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά γιατί όταν αυτές προσπάθησαν να φάνε, οι άλλες τις έδειραν. Με παρόμοιο τρόπο λειτουργούν και οι ανθρώπινες κοινωνίες, οι οποίες αντιδρούν σε ερεθίσματα και ακολουθούν μιμητικές συμπεριφορές χωρίς πρώτα να σκεφτούν, απλώς και μόνο γιατί προηγουμένως, το έχουν κάνει και άλλοι.
