Πόσο φοβόμαστε το άγνωστο; Και πόσο αυτή η φοβία μας και η ανασφάλειά μας καθορίζουν τον τρόπο που ζούμε; Μήπως μας εμποδίζει από το να ζήσουμε στ’ αλήθεια και να ρισκάρουμε; Κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει το μέλλον. Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να μας συμβεί «εκεί έξω», στο άγνωστο. Πολλές φορές, επιλέγουμε την ασφάλεια που μας δίνει το γνώριμο. Δεν παίρνουμε ρίσκα, δεν εγκαταλείπουμε την άνεσή μας για να ανακαλύψουμε κάτι καινούριο. Γιατί άλλωστε να το κάνουμε; Αφού είμαστε «άνετα». Το άνετο είναι καλό, δε λέω. Αλλά ποτέ δε θα γίνει συναρπαστικό. Ποτέ δε θα μας βοηθήσει να εξελιχθούμε ως άνθρωποι, ποτέ δε θα μας πάει μπροστά. Η ζωή είναι μια περιπέτεια. Γιατί να μην την αντιμετωπίσουμε και εμείς έτσι και να ρισκάρουμε για να ζήσουμε μια ζωή όμορφη και συναρπαστική;
Η γαλλική animation ταινία μικρού μήκους Get Out μας λέει πως κάθε τέλος είναι μια καινούρια αρχή. Η ιστορία έχει ως εξής: Ένας γιατρός προσπαθεί να πείσει έναν άντρα που πάσχει από φοβίες να εγκαταλείψει το κελί όπου ζει εθελοντικά. Του λέει για όλα τα καλά πράγματα που θα βρει έξω και χρησιμοποιεί διαφορετικές τεχνικές στην προσπάθειά του να μειώσει το φόβο του άντρα για να διασχίσει την πόρτα. Ο άντρας, όμως, είναι τρομοκρατημένος για το τι θα συναντήσει, εάν διασχίσει αυτή την πόρτα και φαίνεται πως στο δωμάτιό του είναι ευτυχισμένος και ζει άνετα (συγκεκριμένα το φαντάζεται σαν έναν παράδεισο όπου έχει όλα όσα χρειάζεται). Θα βγει, άραγε, ποτέ έξω;Μία ιδιαιτέρως ευφάνταστη και βραβευμένη animation ταινία μικρού μήκους από τους σκηνοθέτες: Charlotte Boisson, Julien Fourvel, Pascal Han-Kwan, Tristan Reinarz και Fanny Roche. Αξίζει να τη δείτε μέχρι το τέλος. Εξ’ άλλου, είπαμε: το τέλος είναι το πιο σημαντικό και είναι αυτό που φέρνει όλες τις ανατροπές. Γιατί κάθε τέλος είναι μια καινούρια αρχή.
